Sia - 100 Forms of Fear (Tanıtım yazısı)

 

 

 

 

                                Sia – 1000 Forms of Fear (4.5/5)

Sia, bana göre günümüz müziğinin en iyi söz yazarıdır. Bu zamana kadar onlarca ünlüye söz yazıp vermiş biridir kendisi. O kadar güzel sözler yazmış ki kendisini harcadığını düşünüyordum. Meğer en güzelleri ...kendine saklamış. Düşünün iyinin de iyisi varmış. 2014’ün ilk yarısında çıkmış en iyi albüm!

 Chandelier (5/5): Bir-iki-üç ve kafayı bulun. Bir sesin cırtlak bir tona bürünmesi ne zamandır etkileyici oldu sorusunun cevabını bu şarkıda buluyorsunuz. Lyric video kesinlikle yüzlerce şarkıcının klibine bedel. Performanslarda da yüzünü göstermemesi çok fazla ikonik. Sia yarına çıkamayacak gibi yaşıyor, olması gereken de bu değil midir zaten ? Bu yılın bu zamana kadar çıkmış en iyi şarkısı bu!

 Big Girls Cry (5/5): Aşk ve nefret için zaman yok. Drama yok! İlk dinleyişinizden itibaren sizi ele geçiyor. Sia’nın nakaratta yükselen sesi içimizden bir parçaya ait. Şarkıda da dediği gibi, “Tepede yalnız.” Aynı kendisi gibi. Büyük kızlar kalbi kırıldığında ağlar…

Burn The Pages (4.5/5): Albümün diğer şarkılarına göre daha canlı giriyor ve sözleri daha neşeli. İçinizden dans etmek gelmiyorsa boşuna dinlemeyin. Kesinlikle mükemmel bir şarkı ama beş vermem Chandelier’a hakaret olabilir. Şeker sesiyle bizi ilk iki şarkıya göre daha az etkileyen Sia’ya teşekkürler.

 Eye of The Needle (5/5): Sia’nın belli başlı şeyler yaşadığını düşünüyordum, zor bir küçüklük veya kötü bir lise hayatı… Bu şarkı bu düşüncelerimi desteklememi sağlıyor. Sia her bağırdığında içimde boş kalmış bir yere dokunuyor ve her sesi kaydığında bunu düzeltmek için defalarca kayıt yapmaması sesinin titrek ve cırtlak haliyle orada, albümde kalması onu benim gözümde sanatçı yapıyor.

 Hostage (4.5/5): Doksanların rock müziğini ayağıma getirdiği için Sia’ya yine ve yeniden teşekkürler. Ellerinizi yumruk yapın, sağa ve sola açın. Şimdide kafanızı hafif hafif sağa ve sola çevirin emin olun şarkının sonuna doğru sağa sola çevirdiğiniz kafanız duracak ve sağa sola hareket eden kalçanız olacak.

 Straight For The Knife (3/5): Albümde en düşük puan verdiğim şarkı. Kulağımıza tanıdık gelen bir intro eşlik ederken Sia sessiz sakin giriyor şarkıya. Sonrasında ne mi oluyor ? Sia ve mükemmel sesi yine şarkıyı yukarı kaldırıyor. Ancak bu bile şarkıyı monoton olmaktan kurtaramıyor.

 Fair Game (4/5): Sims oynuyormuşuz da karakter yaratmaya başlamışız, orada çalan şarkı bize eşlik ediyormuş gibi başladım şarkıya. Eğer sözleri bu kadar seri okunmasaydı ve anlamlı olmasaydı bu şarkıya bir puan dahi vermezdim.Tabii şarkının sonlarda yükselmesi benim için puanını yükseltti. Şarkının sonundaki o şeker melodi kulaklarımda çalıyor sürekli…

Elastic Heart (5/5): Mükemmel bir girişle kalbimi kazandı bu şarkı. Sia’nın cırtlayan o sesine neden hayran kaldığımı bu şarkıda anlıyorum. Nakarata gelince şarkı beni benden alıyor. Bunu yazmam zaman alıyor çünkü bu şarkı en az üç defa çalar. 

 Free The Animal (5/5): Nakaratı olmasa bu şarkıya bağlanamazdım. Elektronik sesler ve arada Sia’dan gelen ince çığlık sesleri beni benden alıyor ve başka diyarlara götürüyor.

 Fire Meet Gasoline (3.5/5): Nedenini bilemediğim bir şekilde nakaratı Beyoncé – Halo’ya benzetiyorum. Melodisi hoşuma gidiyor bu yüzden. Onun dışında ısınamadım tıpkı Halo’ya ısınamadığım gibi…

Cellophane (3/5): Albümde en düşük puanı verdiğim ikinci şarkı bu. Dinlerken Sia’nın sesinden yine etkilendim ama sıkıldım. Üzgünüm.

 Dressed in Black (4/5): Sözleri güzel olmasa belki de bir daha dinlemeyeceğim bir şarkı. Sia monoton giden her parçanın sonunda sıkı bir yükseliş yakalıyor ve dinleyiciyi kendine bağlamayı biliyor. Şarkının son kısmı sözlü kısımlardan daha iyi geldi. Defalarca dinlememe rağmen şarkının sonu hariç beğenebileceğim bir yer bulamadım. Son kısım uzun olduğundan bu da puanını etkiledi ve tabi piyano kullanılıyor oluşu da.

 

 

Yazar: Kaan Kaymaz
İçerik Editörü : Vedat Onat